
Guillermo Castro Franco, de 90 anos e veciño de Nodar, perdeu a dous irmáns na guerra, Claudio e Eladio. Tamén recorda a morte de cinco veciños. Dos que se agachaban no monte, recorda a Benedicto, que tiña o seu refuxio no monte da Cova da Serpe, mentres era axudado polos veciños. A súa muller, Fe, de 87 anos, fala do medo e de que vía a súa nai chorar moitas veces. Conta que os veciños xuntábanse para mallar, para coller leña, pero tamén recorda disputas e pelexas veciñais nas que morreu un veciño. O medo era tal, que a xente que perdía algún familiar, non se atrevía a chorar en público. Os falanxistas son recordados con terror.
Josefa Lamas Varela, de 76 anos e veciña de Vilariño, conta que había un cura en Samede, da Casa de Grandío, que axudaba a xente que escapaba e que ocultaba na artesa do trigo. Pero tamén sabe de curas que aproveitaron as confesións para delatar algúns. Insiste no impacto que as mortes na guerra provocaban, agravado porque os seus corpos nunca volvían. Recollido por Lorena Bello Quintela, alumna de 4º de E.S.O. de Nodar, Friol.
2 comments:
Sempre Castelao
O Bautista, tiña un parapeto feito de xestas, no monte de Pracente, entre Fontes e Anafreita, din que soio saia del polas noites, pra ir a buscar con que manterse, rematada a guerra, fundou familia e tivo 7 fillos, a sua dona ainda vive.
Publicar un comentario