Aparte do aventureira e epopeica da viaxe, que unha rapaza con orixes en Muíños, Ourense, chegue á Patagonia ten o seu aquel entre o romántico e novidoso. Certo que hoxe no mundo global no que nos desenvolvemos non deixa de ser algo habitual, andar dun punto ao outro do planeta por mor de estudos, investigacións ou traballo.
O conto vén acó, porque hai pouco caeu nas nosas mans o traballo de Luísa Cuesta: La emigración gallega a América.
De Luísa Cuesta dicir que foi a derradeira directora republicana da Biblioteca Nacional e que na súa estadía en Santiago, esta valisoletana, foi colaboradora do Seminario de Estudos Galegos , institución que celebra este ano o seu centenario e aproveita a ocasión para visibilizar a presenza e o traballo das mulleres que pertenceron ao SEG ou,como foi o caso, colaboraron con el.
Pois ben, Luisa Cuesta Gutiérrez, no seu traballo de investigación achéganos un estudo pormenorizado do interese das autoridades a fins do século XVIII por poboar a Patagonia arxentina, poboamento no que maioritariamente participan familias galegas que partían do porto da Coruña e que mesmo levaban arados do país para o seu asentamento naquelas afastadas terras. (ver ligazón) Corría o ano 1788.
Temos xa a razón do argumentario que nos trae ata aquí.
Curiosamente, estes días no muro de facebook "Parladoiro de Friol" colgaron unha fotografía de antigos emigrantes frioleses que no 1912 emigraron á Patagonia arxentina.
Descendentes destes emigrantes viven na actualidade en Cipollete, provincia de Río Negro, situada no norte da citada Patagonia.
Non sabemos se acudiran á chamada de anteriores emigrantes frioleses xa asentados alá ou foron, ben a principios do XX, por iniciativa propia, iniciar unha singradura lonxe da súa terra.
O que si sabemos é que os seus descendentes seguen amando esta terriña que viu nacer os seus antepasados e non só a terra senón tamén a súa cultura e a súa lingua.
Como non temos dereitos para publicar as fotos das que falamos (quedan pendente os permisos) ilustramos a entrada cunha fotografía do coñecido como O galego Soto líder que foi das primeiras folgas rurais na Patagonia arxentina.
Tamén deixamos estoutro enlace cun interesante artigo de Freixanes falando doutros galegos na terra dos patagóns .
Posteriormente á elaboración desta entrada Montse Castro Rodríguez fai a seguinte achega que completa este texto:
"A colación de todo isto, en Chile hai unha rexión cara ao sur, antes de chegar á rexión Austral na que están as Torres de Paine, está unha rexión que se chama Chiloè (nome que os aborixes deron a estas terras pero que tamén foi coñecida co nome de Nova Galicia...
Dende o punto de vista da paisaxe, é moi similar a Galicia. Parece ser que en toda esa zona hai tradición de emigración europea e ese apelativo pode estar relacionada coa presenza galega alí (hipótese)
En todas esas terras austrais non é demasiado difícil encontrar xente de orixe española e en concreto galega polo que me comentaron por alí.
Nesa zona a mobilidade entre
Arxentina e Chile polo sur é "relativamente" doada".
0 comentarios:
Publicar un comentario