Muller miña non bebas viño...

Xa había ben anos que non escoitabamos esta cantiga acumulativa que recollemos no seu momento no concello de Taboada. 

No APOI ( Arquivo do Patrimonio Oral da Identidade) demos con esta versión que enlazamos aquí, por se a queredes escoitar -paga a pena--e que está recollida en Friol, no ano 1996 por Mini , Xosé Luís Rivas Cruz.

Desta clásica cantiga de bebedela e das súas variantes portuguesas, asturianas e castelás, hai un interesante traballo publicado por J. Manuel Pedrosa: "La canción báquica de "La borracha" en las tradiciones orales luso hispánicas".

Aquí deixamos a letra recollida por nós que é unha variante da que podemos escoitar no APOI.

Muller miña non bebas viño (bis)

que che hei de comprar unhos zocos (bis) 

E iso non maridiño non (bis)

que os pés tortos non queren os zocos 

e veña viño prós nosos corpos.

Muller miña non bebas viño

que che hei de comprar unhas medias.

E iso non maridiño non.

As pernas feas non queren as medias 

e os pés tortos non queren os zocos 

e veña viño prós nosos corpos 

Muller miña non bebas viño.

que che hei de comprar unhas braghas.

E iso non maridiño non,

cachas delgadas non queren as braghas,

as pernas feas non queren as medias,

e os pés tortos non queren os zocos

e veña viño prós nosos corpos 

Muller miña non bebas viño

que che hei de comprar un xustillo.

E iso non maridiño non ,

corpo sencillo non quere o xustillo,

cachas delgadas non queren as braghas,

as pernas feas non queren as medias

e os pés tortos non queren os zocos 

e veña viño prós nosos corpos.

Muller miña non bebas viño

que che hei de comprar un pañuelo.

E iso non maridiño non,

cabeza de anzuelo non quere pañuelo,

corpo sencillo non quere o xustillo,

cachas delgadas non queren as braghas,

as pernas feas non queren as medias

e os pés tortos non queren os zocos 

e veña viño pros nosos corpos 

Nota: A ilustración é a fotografía da tapa dunha caixa dos chamados palillos portugueses, que na década dos trinta se popularizaron polas tendas e tabernas das terras luguesas, lugares nos que, ben seguro, se entoaba esta cantiga