Amosando publicacións coa etiqueta Refraneiro. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Refraneiro. Amosar todas as publicacións

29/12/09

Nena que estás na ventá...

Esta fotografía, que calculamos feita a principios da década dos 60 do pasado século, dános pé para comentar a presenza da ventá, ou máis ben, da muller que se asoma á ventá, no noso folclore.
Tradicionalmente, non tiña boa sona a muller que dedicaba o seu tempo a mirar pola ventá, pois considerábase que  non era ese o seu lugar , nunha sociedade na que o peso da casa , cando menos, recaía na muller.
Mentres estaba na ventá, habería cousas que debían estar feitas, ou estar facéndose; cousa que ao estar a rapaza asomada, non era así. Quedan na nosa fraseoloxía expresións do tipo:
"Muller ventaneira, foxe dela á carreira".
"Moza riseira, trouleira e ventaneira, pra quen a queira", coa variante "Muller ventaneira para quen a queira".
E a xeito de recomendación ou aseveración: "A muller na ventana máis perde que gana" que viña sendo "A muller na ventana perde máis que gana".
Xa, subindo o ton crítico, temos tamén: "A muller ventaneira busca quen barata a queira" e os últimos "Muller ventaneira, ou folgazana ou parladeira" que tiña a súa expresión no grado máximo do machismo imperante na sociedade na que naceron estas frases : "Muller ventaneira ou puta ou paroleira".
Nós colgamos esta fotografía, co ánimo de reflectir o interese que tiña a muller por ver algo máis que a rutineira actividade da casa, e que asomaba á ventá coas ganas de ver unha sociedade diferente onde ela mesma tivese un papel ben distinto do que lle tocara interpretar.
Tamén nas regueifas aparecía o feito da "muller ventaneira" como elemento importante das mesmas. Así quedaron coplas como as que seguen, que teñen xa un carácter , digamos que máis amoroso:
Moza que estás na ventá
coas puntas do pano fóra,
retíramas para dentro
que as puntas non me namoran.
Que vén sendo o mesmo que se di na seguinte:
Nena que estás na ventá
coa punta do pano fóra.
¡ Quen me dera verche a cara
que o pano non me enamora!.

Quítate desa ventana
non seas tan ventaneira.
Taberna onde hai bo viño
non necesita bandeira

Nena que estás na ventá
Non sexas tan ventaneira
Que a cuba do bo viño
Non necesita bandeira

Non te asomes á ventana,
non me sexas ventaneira.
Que a cuba de bon viño
non necesita bandeira

Nena que estás na ventana
con ese pano tendido,
se quixeras ser casada
eu casaría contigo

Ventaniña craveada
de ouro é a encravazón.
A nena que mira dela
rouboume o meu corazón.

Seguir lendo...

26/12/09

Fraseoloxía: Materiais recollidos en Friol (e IV )

Sen especificar parroquia:
"Na casa do abade, comede e levade e mal del falade"
"Xente nova e besta vella acaban coa terra"
"Fachendiñas en Vilalvite"
"Os de Pacio, rupelos."
"Catro infernos hai :a Retorta, a Gruñá, a Purreira i-a Pena de Cotá"
"Cacharreiros de Anxeriz"
"Tres infernos ten Cotá: Guldriz i-a Retorta i-a Pena de Griñá"
"Son de Seixalbo, ¿quéresme algo?
"Nebaceira en Cotá,auga á porta
".( Neste recollido por X.Taboada Chivite nebaceira refírese á néboa)

Por último os referidos a lugares do concello pero recollidos fóra do mesmo :
"Para cabras Guimarei" (recollido en Vilamaior de Negral- Guntín)
"Os de Ousá pataqueiros" (recollido en Outeiro de Rei)
"De Corno de Boi é miña nai e nunca boa foi" ( recollido en Guillar - Outeiro de Rei)

Seguir lendo...

Fraseoloxía. Materiais recollidos en Friol. Miraz e Cotá (III )

Parroquia de Miraz:
"As tardes de agosto corren como un lóstrego"
"--De onde está o aire?
--Do Corno de Boi
--Estará home estará; de alá veu túa mai e nunca boa foi."
"Os de Ousá canto din hoxe é nada mañá"
"Pelados de Seixón e corvos de Santa Leocadia fixeron unha festa con cagalliñas de cabra"
"Pataqueiros en Trasmonte"
"Merda con pan e herba, bota no caldo que cho conserva"
"Lobos e cas todos eran irmás"
"O cuco a cucar i-os paxaros a piar"
"Mentras o demo vén e non vén, seu dono perde o que ten"
"Si c(ago) c(ago) polo meu"

Parroquia de Cotá:
"O que chega tarde, chorar ou cantar”

Seguir lendo...

Fraseoloxía: Materiais recollidos en Friol. Narla (II)

Repartimos a información recadada en función da parroquia dos informantes.Parroquia de Narla:
"Si queres que te siga o can dálle pan"
"Ano de hielos ano de codelos"
(codelo: pan reseso e con codia)
"A regla do labrador: ser burro, sementar basto e arar menudo"
"A terra negra bo pan leva"
"No xaneiro sube ó outeiro : Si ves verdear , bótate a chorar. Si ves terrear, bótate a cantar"
"No mes de maio e abril sonan as huchas na casa como o tamboril"
"Fillo es, pai serás; según as fixeres así as terás"
"Quen rouba ó ladrón ten cen anos de perdón"
"A pesares, tragos, i-a disgustos, cigarros"
"Quen paga e mente a bolsa llo sente"
"O nabo i-o señor canto máis raro millor"
"Home cazador e troiteiro non fai meda nin palleiro"
"Poñede un saco dereito, a ver si se ten baleiro"
"Pouco se gana fiando e menos se gana mirando"
"Besta de Narla e zapato de amalló, xo"
"Paxareiros os de Pacios"
"Circo na lúa, auga ningunha; circo no sol molla o pastor."
"A egua : xear xear hastr’o coiro regañar"
"A vaca : chover chover hastr’o corno amolecer
"

Seguir lendo...

Fraseoloxía: Materiais recollidos en Friol ( I )

O “Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades” vén publicando nestes últimos anos unha colección de volumes que baixo o epígrafe xenérico de “Cadernos de Fraseoloxía Galega” -- baixo a coordinación de Xesús Ferro Ruibal- recolle materiais inéditos que teñen como eixo central da investigación todo o relacionado coa paremioloxía.
Nas seguintes entradas faremos unha recompilación do publicado nos devanditos Cadernos que teña relación co noso concello.
Principal mención hai que facer do traballo de investigación realizado por Francisco Vázquez Saco (1.897- 1.962). No número 5 destes "Cadernos de Fraseoloxía Galega" aparece publicado o seu traballo Refraneiro galego e outros materiais de tradición oral”; posteriormente no número 9, un estudo de Mª.C. Paz Roca "Aínda novos manuscritos paremiolóxicos de Vázquez Saco" completa a anterior publicación.
Asemade, indicar tamén que faremos referencia ao traballo de Xesús Taboada Chivite ( 1.907-1.976) "O refraneiro Galego" publicado no número 2 da mesma colección.
A fotografía de F. Vázquez Saco é a que ilustra esta entrada.

Seguir lendo...

27/02/09

Marzo

Terceiro mes do ano, marzo está dedicado a Marte, deus da guerra na mitoloxía romana. (Hai que dicir que tamén é este deus o que dá nome a un dos planetas do noso sistema solar)
Acubilla nas súas datas a celebración do Día Internacional da Muller ( día 8) e o Día da Clase Obreira Galega (día 10 ) que ten a súa orixe na loita obreira antifranquista protagonizada polos traballadores da Bazán ferrolá. A morte de dous deles ese día do ano 1.972 é o que se conmemora tódolos 10 deste mes.
Pero pasando ao que nos interesa, en marzo entra a primavera, ao redor do día 21 ten lugar o equinoccio. 
Neste mes falamos do "marzo marzán pola mañá cariña de rosas e pola noite cara de can", facendo alusión ao contraste das temperaturas ao longo do día. Aínda queda tempo de fríos e o refraneiro avísanos dicindo que "cando marzo maiea, maio marcea".     
Facendo fronte común con abril di o refraneiro que "marzo ventoso e abril chuviñoso sacan a maio florido e fermoso", de tódolos xeitos xa podemos observar a forza da natureza nos campos e así escóitase que "por marzo florecen os campos". Narcisos, cáncaros, xacintos bravos, a invasora mimosa, os salgueiros,... empezan a darlle cor a unha natureza tristeira polo paso do inverno.
Ilustramos a entrada coa pintura de Marte realizada por Diego Velázquez.

Seguir lendo...

31/01/09

Febreiro

Febreiro é o segundo mes do ano. É o máis curto de tódolos meses. Agás os anos bisestos, conta nada máis que con 28 días. Nunha ocasión e por axustes do calendario chegou a ter 30 días, pero isto ocorreu cando os avós dos nosos avós non foran nados.
Februarius ( que é como lle chamaban os romanos) recibe o seu nome da deusa Februa, nai de Marte.
Era o mes das purificacións. É neste mes cando se  celebra o día da da Purificación (cristianización do rito) que é o día da Candeloria.
Sei que unha vella no monte díxolle ao mes:
Vaite, febreiriño corto
cos teus días vinteoito,
que se duraras máis catro
non quedaba can nin gato
Algúns aseguran que a vella continuou dicíndolle:
nin ratiño no burato,
nin ovella rabela,
nin pastor para ir con ela
nin cornos no carneiro
nin orellas ó pregoeiro.
A principios deste mes celébrase, como xa dixemos, a Candeloria ( o día 2) e o san Brais ( o día 3)
Se a Candeloria chora
medio inverno vai fóra.
Que chore ou deixe de chorar
medio inverno está por pasar.
Di o refraneiro que "polo san Brais unha hora máis" - informándonos do medrar imparable dos días-- e que "se xea polo San Brais, sesenta xeadas máis". Hai que lembrar que este santo é o avogado especializado nas doenzas da gorxa.

Seguir lendo...

07/01/09

Xaneiro

Primeiro mes do ano xa en pleno e duro inverno, por iso adxectivámolo como "xaneiro xeadeiro".
O seu nome provén do deus romano Xano (Jano) . Este deus é representado con dúas caras , é o deus das portas, dos cambios, dos momentos de tránsito entre o pasado e o futuro.
Dise que "as verzas de xaneiro saben a carneiro" e aconséllase que"en xaneiro bo braseiro".
Celébrase, a parte das festas finais do Nadal ( Aninovo e Reis) , "o 17 de xaneiro o S. Antón verdadeiro" tamén é coñecido como o S. Antón lacoeiro, ao que se ten como patrón dos animais.
Relacionado coa agricultura fálase de que "no mes de xaneiro sobe a un outeiro: Se ves verdexar ponte a chorar, se ves terrear ponte a cantar"
Tamén en xaneiro ten sona a súa lúa chea , así escóitase "luar de xaneiro e amor o primeiro".

Seguir lendo...

04/12/08

Decembro

O mes de decembro, derradeiro do ano, acubilla  o solsticio de inverno que deu pé desde a noite dos tempos a diferentes celebracións que, actualmente, no mundo occidental resúmense nas chamadas festas do nadal.
Mes no que entra o inverno: “De santos a nadal é inverno natural”, ou “Entre decembro e xaneiro é inverno verdadeiro”.
Mes no que o minguar dos días remata : “Pola santa Lucía mingua a noite e medra o día”, algún escéptico amécelle "..o que a pulga saltaría".
Mes tamén dedicado á matanza sobre todo pola santa Baia . Agora nestes últimos tempos aprovéitase a  ponte da Constitución para realizar esta actividade que de ser comunal pasou a ser case exclusivamente familiar, polo que eses días, que no urbano son festivos, destínanse á xuntanza na casa patrucial e a mata-los porcos do ano. Algúns, tamén é certo, esperan ás datas propias do nadal para facelo.Xa logo están as vacacións do Nadal, festas das que falaremos máis adiante.

Seguir lendo...

25/10/08

Novembro


Achégase o mes de novembro
Novembro comeza polo 1. Que raro!.Din que por Santos neve nos campos. Se callar está falando este refrán de alguén coñecido?. Non sei.
Remata o día 30. Di tamén o refraneiro que por San Andrés neve nos pés. Vainos cumprir unha pa .
Polo medio quedan os magostos, a proba do viño, a matanza do porco e o verán do San Martiño.
Caen as follas, a tonalidade que adquire a natureza é unha multicolor paleta de ocres avermellados.
As árbores quedan núas. Mes dos mortos segundo as tradicións celtas.
Mes das castañas:
       - Arriba Casilda !
       -- Que queres, Manuel ?
     - Castañas asadas e viño con mel.
Hai que ter moito coidado coa castaña, e se non o credes lede:
“ castaña cocida e leite cru… peido no cu”
Pero para evitar estes problemas xa di o refrán que “polo San Martiño mata o cocho e proba o viño”.
Imos engorde cara o inverno.

Seguir lendo...

 
Creative Commons License
Esta obra publícase baixo unha Licenza de Creative Commons.