San Martiño de Prado. Toponimia

Xa no século XI, nos Tombos do Mosteiro de Sobrado, hai unha referencia a San Martiño de Prado (“in valle Nalare… villa Prato” ). O Prado, haino de Arriba e de Abaixo tendo en conta a súa situación.

En Prado segundo consta , houbo casa torre que segundo contan deu orixe á casa dos Prado cunha curiosa lenda que trataremos nunha próxima entrada.

Tanto A Costa como A Pena ao igual que Outarelo (diminutivo de outeiro) aluden ás características topográficas nas que se asentan estes núcleos.

A Casanova é topónimo claro que non necesita explicación. O Empalme , como encontro de camiños é un odónimo máis dos que abondan na nosa xeografía.

A Devesa explicaríase a partir do "defendere"- protexer- latino e de aí a "defensa" como terreo acoutado con árbores destinado ao pasto para o gando . Nas parroquias de Anafreita, Trasmonte, Santalla e, Condes atopamos tamén este topónimo.

Lousende provén do nome do posuidor visigótico Leodesindus . No 790 aparece este antropónimo documentado na Liébana “Leodesindus presbiter”.

En Lousende hai un cruceiro cunha lenda con lobos por medio da que xa falaremos no seu momento.

A Uceira, fitónimo que xera algunha confusión -- non sabemos se interesada—pois fálase da Oceira, Auceira (sic)… cando é un abundancial da “ulex ulicis” -uces—que non require maior explicación.

Por último queda O Sisto ( tamén presente en Xiá, Anxeriz e Santalla). En principio ten a aparencia de vir dun nome persoal “Syxtus”—nome dalgúns papas que pasaron ao Martiroloxio Romano—seguindo a N. Ares. Sen embargo hoxe hai unha segunda teoría que viría explicar este topónimo a partir do latín “sisto, stiti, statum” – establecer, parar-- que lle daría a significación de parada ou paradoiro nun camiño.
A fotografía que ilustra a entrada facilitóunola Estefanía Pena. É unha instantánea do Día da Festa. Non sabemos con seguridade a data pero supoñemos que será dos anos sesenta.