
Case 40 anos despois, Calo Lourido publica “A plástica da cultura castrexa galego-portuguesa”, no ano 1994. Nesta obra, Calo Lourido arremete contra a publicación de Blanco Freijeiro, non só pola falta de rigor ó dar por válido un achado rodeado de incógnitas, senón tamén polo contido, pois á cabeza só lle dedica páxina e media dun total de 21 pp. Así mesmo, Calo Lourido refírese ó Castro de Narla como “un posible xacemento do que nada sabemos”, cando as noticias que temos, é que o castro de Narla é algo máis que un topónimo.
Coa fin de dar co paradoiro da cabeza, Calo Lourido di poñerse en contacto con D. Amable Veiga Arias, pero este asegura que “endexamais voltara a ter noticia do paradoiro da peza”. E nós preguntámonos: por que non lle preguntou de paso como chegou ás súas mans?.
A conclusión final á que chega Calo Lourido, é que “adscribir ou manter a peza na cultura castrexa é gratuito”.
No mesmo ano, 1994, Calo Lourido publica na Revista Croa (nº4) “Manifestacións da plástica castrexa na provincia de Lugo”, onde introduce algunas matizacións: o Castro de Narla é xa citado como un xacemento seguro, que a cabeza de Narla púxoa en “entredito”, e que o Sr Amable Veiga non se lembraba da cabeza. E nós pensamos: Cuestionar non é desbotar, non lembrar é distinto de non saber… Con todo, acaba contradicíndose, pois máis adiante apunta a posibilidade de que a cabeza “puido ter sido feita por calquera inexperto pouco antes de desaparecer en Madrid”. E nós preguntámonos: Ah, así que desapareceu en Madrid? Aportou D.Amable Veiga algún dato máis que Calo Lourido non di? Por que Calo Lourido lle ten tanta rabia á peza, á que describe como “sinxela e basta”?
O certo é que outros autores seguen citando a cabeza nos seus estudos, mentres que no Museo de Lugo din non saber nada do tema.
Misterios sen resolver.
0 comments:
Publicar un comentario