Tempo de cereixas

É o momento das cereixas, 

recende o campo a bo tempo, 

atrás queda o duro inverno, 

que volte, algúns quererán. 

Os trevos de catro follas 

agochados, silenciosos, 

esperan ser atopados 

 para a noite do sanxoán. 

Algúns quererían “hogueras” 

eu prefiro as cacharelas, 

poder saltar sobre as lapas; 

que a sardiña pingue o pan !. 

Que se deixen de agonías, 

de predicar vacuidades; 

pois esta terra que piso 

está feita coas túas mans. 

Esas mans que sen ter nada, 

entregan sen titubeos 

todo o que os nosos ‘antergos’

aprenderon dos seus pais.

É o tempo das cereixas,

deixade tranquila a historia,

que os monicreques de feira,

sempre están para o que están.