Seoane da Pregación. Toponimia

Esta parroquia do concello, na actualidade ten 61 habitances ( padrón do 2.008) repartidos entre os núcleos de Mundín (23), Seoane (23), Tralacorda (4) e A Escaravella( 2); hoxe no outro núcleo, O Pedroso, non vive ninguén.

Esta parroquia duplica a advocación na súa cabeceira. Seoane é un haxiotopónimo que provén do latín Sanctus Iohannes – don de Deus-- que por evolución fonética, chegou ao actual Seoane ( ou mesmo Soane que escoitamos ás veces). Cando a forma antiga , como sinala Fernando Cabeza, se fixo máis opaca , volveuse facer referencia á advocación inicial san Xoán. Tanto en documentos do Mosteiro de Ferreira de Pallares, como nos arquivos da Catedral de Lugo, xa no século XIII hai referencia a Sancto Joanne de Prigaciom ( 1254), na catedral lucense, e como San Johanne de Preegraçon(1290) no Mosteiro de Ferreira de Pallares. A dobre advocación non é única no concello, basta con lembrar o comentado para S. Xiao de Friol .

Queda a parte final do topónimo, e para isto seguimos o estudo que publicou Nicandro Ares en "El Progreso" no ano 1988. Indica as dúas posibilidades filolóxicas do termo e, sen estendérmonos moito, deixa a porta aberta á posibilidade de que este Pregación veña do latino ‘precatio-onis’ co significado de pregar, suplicar e así Seoane puido ser en tempos pretéritos un “primitivo santuario onde se pediría con certa solemnidade o remedio dos males e axuda para ben vivir”. Outra posibilidade sería a de que orixinariamente se falase dunha “pregaçon / pregazon/preegazón” que lle daría o significado de publicar, proclamar ou pregoar. Aludiría ao S. Xoán Bautista como precursor ou pregoeiro de Xesucristo.

Mundín tería a súa orixe no antropónimo do seu posuidor que ben pode ser xermánico ou latino : Mundinus. Sendo no primeiro ' mund' coa significación de protector ou no segundo 'mundus' de limpo.

O Pedroso e Tralacorda son dous nomes claros ,relacionados, un coa presenza abundante de pedras, e o outro pola súa situación ‘trans’ da corda, entendendo esta como cordal, montañas, como así é.

Queda A Escaravella, de orixe incerta, ben puidese estar relacionada co insecto , ben co verbo escarvar.

Ilustra a entrada a fotografía da igrexa parroquial.