Un conto de cazadores

Estamos no tempo da caza. Que menos que contar un conto, dos moitos que se escoitan, sobre esta actividade. En concreto este que vai a continuación foi recollido o pasado ano polos alumnos de 1º de E.S.O.

Era un cazador que sempre que saía ao monte topaba cunha perdiz que nunca daba cazado. Un día , xa farto de que sempre se lle escorrentase, decidiu saír tras dela e darlle caza fose como fose. Marchou para o monte e ao pouco saíulle a perdiz tras dunha matogueira. O home prepara axiña a escopeta, dispara e pum ! pero non lle atinou, que a boa da perdiz saíu, algo asustada iso si, voando. Seguiu serra adiante ata volver dar con ela e repetiuse a operación, pero nada, nin pluma ! .

Xa ía máis da metade da xornada, o cazador estaba canso de andar polo monte adiante sen resultado ningún e mesmo cada vez con máis carraxe contra a perdiz esquiva. Parou comeu algo, bebeu dun regato de augas cristalinas e continuo coa súa persecución.

Entre unhas silveiras movíase algo e observou que era a perdiz que andaba buscando: Apunta, dispara e ... o resultado, o mesmo, nada.

Xa era a tardiña e o cazador estaba farto de tanto fracaso continuado. Viu a perdiz e sen tino ningún empezou a dispararlle : pum…pum…pum !

--Dar, non che hei dar

pero de España heite botar!