No seu sitio

Despois da vergoñosa retirada do lema que presidía a fachada do CPI Dr. López Suárez de Friol xa comentada en entradas anteriores, que sen dúbida obedeceu a razoamentos máis propios dunha sociedade predemocrática, recuperamos unha normalidade que nunca debera ser atacada. Por un momento, pensamos que o medo establecido nestes tempos de crise e destrución de dereitos, impediría a súa lóxica reposición. Por sorte, a dignidade afrontada, fíxonos lembrar que..."cando os que mandan perden a vergoña, os que obedecen perden o respecto".
É significativo ter que asumir a necesidade de arrimar o ombreiro para saírmos dunha crise xerada por un sistema neoliberal, depredador e usurpador dunha riqueza (non o esquezamos) xerada por todos nós. Pero aínda máis significativa é a parálise provocada por un medo a xerar posibles malestares dos que xestionan (certo que co apoio democrático das urnas) unha situación que se pretende arranxar cunha manchea de recortes que dinamitan os piares do estado de benestar, e que condenan á máis absoluta desprotección ás clases máis desfavorecidas
Que se vendan logros e se lles encha a boca a algúns, pola súa defensa do ‘público’ dá que pensar. Visitar as instalacións do CPI friolés pode servir perfectamente de exemplo do desleixamento dese interese.
Saúdamos desde aquí a todas e todos aqueles que fixeron que, á fin, luza novamente a pancarta vindicativa.