A toponimia de S. Paio do Seixón

Seguindo a Nicandro Ares "do antropónimo Saxonius - da Saxonia (antigo pobo xermánico)" procede O Seixón, que baixo a advocación a San Paio (Sancti Pelagi) dá nome a esta parroquia pola que discorre o Camiño de Santiago (Norte) e na que está situada a igrexa de factura do s. XII. Porén, Cabeza Quiles -xa citado noutras entradas-- faino vir do saxum latino, "rocha ou penedo". Sexa como se queira o que si é certo é que xa hai constancia escrita da parroquia nos Tombos do Mosteiro de Sobrado no ano 971.

Os diferentes lugares da parroquia son:

O Vilar de villar -villaris, que sería unha propiedade rural con casa e construcións adxectivas. A Abelaira que sería o abundancial do Corylus avellana. Cela, do latín cella, apunta Nicandro Ares, á existencia dun celeiro de orixe monástica?. A Pedranegra, viría dunha petra nigra latina. Por último Sucampo (sub campus): Debaixo, ou baixo o campo, que faría referencia á situación do lugar en relación co campo da igrexa parroquial.
Aproveitamos para comentar aquí, o pouco coidado --por non dicir desinterese-- co que está feita a web do concello, pois ao referirse a esta parroquia -que por certo non aparece como tal-- falan de S. Paio de Sesión (sic). Lémbranos o xa ben famoso Desván de los Monjes, dalgún Conselleiro ( o consejero?) despreocupado.
Tamén indicar como o lugar de Sucampo, aparece rotulado á entrada da aldea como Subcampo, rótulo sen dúbida feito por un paladín da ortografía preconstitucional.