A avoa Matilde ( II )

Xa temos deixado tempo atrás, algunha das narracións que Manuel López Quiroga nos achega e relata co agarimo que o caracteriza, da súa avoa Matilde.

Quedaran sen publicar, por descoido, estoutras achegas que a continuación transcribimos:

"I) Diálogos entre vexetais:

Regueifa do trigo e do centeo

Dicía o trigo: 

--Oiche! altas canelas! A que non vas bailar coma min diante dos señores e das doncelas? 

Respostaba o centeo: 

--Cala ti, bicho barbudo! Moito ti fas, se eu non che axudo. 

O millo e maila liñaza

Dicía a liñaza: 

--Ou millo millón, que eres capaz de estar tres anos debaixo dun terrón

Respostaba o millo: 

--Cala ti, esfameada!, que o cabo de tres días xa es nada

Diálogo das aveas 

--Somos mouriñas e feas, pero… sacamos os nosos donos de portas alleas!. 

II) Relacionado cos animais

--O gando vacún: Chover, chover hastra o meu corno amolecer.

--O gando equino: Xear, xear hastra o meu bico regañar. 

III) Outros ditos  

Relacionada coa sementeira do millo, sempre dicía a avoa Matilde: Polo San Marco (25 de Abril) nin nado nin no saco.

Un dos seus comentarios , relacionados co matrimonio, era sempre: “O home debe ser o saco e a muller a abraza(sic)”. A referencia é que o home debía ganar os cartos e a muller gardalos.

Tamén comentaba que a roupa falaba:  Aséame ben na casa que eu te asearei na praza.

Lémbrolle tamén un dito que dicía: Ave de pico, nunca fixo a seu amo rico."