"Contan os nosos avós que, en tempos da nenez dos seus pais, neste castro había unhas columnas de ouro. A lenda di que os veciños vían subir un burro por unha costa cargado de cousas, e que ía por debaixo do castro ata chegar a eses piares do metal tan prezado".
Achéganos esta lenda, Estefanía Pena -alumna do Centro-- da parroquia de S. Martiño de Prado.
Precisamente desta parroquia e do seu castro xa temos comentado outras lendas. Neste caso o elemento central son as columnas de ouro que soportaban o castro e –isto sobreenténdese—estaba habitado por mouros que serían os que recibirían as mercadorías que lles levaba o burro que vían os veciños.
As trabes de ouro normalmente, nos relatos lendarios, van emparelladas coas de alcatrán. Aqueles interesados na procura dese ouro poderían topar coas vigas de alcatrán e a desgraza estaría servida. No "Diccionario dos Seres Míticos Galegos", podemos ler que "é evidente a relación deste mito co chamado Mito do Centro" e é que resulta que estas trabes serían o soporte do mundo. Seguimos lendo no libro citado: "Para algúns xeólogos e historiadores, o das vigas soterradas, podería ter explicación (...) nos relatos dos mineiros que desde o neolítico, e sobre todo na época romana, perforaron galerías e usaron de técnicas "máxicas" para separar metais nobres doutros compostos ( ...)".
O topónimo podería facernos ver unha posible orixe relacionada co “aurum” (ouro) aínda que semella que ten máis que ver con ourela ( en tanto orela, beira ou límite).
Agradecemos a Estefanía a achega.
Deixamos a imaxe do Sigpac no que se pode observar a coroa do castro.
.jpg)
.png)
0 comments:
Publicar un comentario